Voor de tweede ochtend van ons verblijf in Napels hadden we een fietstocht geboekt. Het was mijn eerste ervaring met een elektrische fiets en het beviel prima. We moesten ons melden bij de Galleria Principe di Napoli, een half uurtje lopen vanaf ons hotel. Het was al flink warm en omdat het een flink stuk omhoog ging kwamen we aardig bezweet aan bij het startpunt van de fietstocht, we werden vriendelijk ontvangen door onze gids Salvatore, met wie we de avond ervoor al even app-contact hadden. Omdat Napels nogal heuvelachtig is had ik voor de zekerheid een elektrische fiets gehuurd omdat ik bang was dat ik de rest anders niet zou kunnen volgen. De route was zo samengesteld dat we maar een kort stukje door het drukke en chaotische verkeer hoefden. De eerste serieuze tussenstop was op het Piazza del Plebiscito.
Aan dit plein staat de imposante Koninklijke en pauselijke basiliek Franciscus van Paola. We zijn niet in de kerk geweest, maar van een afstandje ziet de kerk er indrukwekkend uit. De Basilica Reale San Francesco di Paola werd tussen 1816 en 1846 gebouwd naar voorbeeld van het Pantheon in Rome en de Sint Pieter in Vaticaanstad. Salvatore deed zijn verhaal hier aan de overkant van het plein, voor het koninklijk paleis. Daar heb ik nauwelijks foto's van kunnen maken, we zijn hier een paar dagen later nog een keer geweest. Toen hebben we dit recht kunnen zetten.
De volgende tussenstop was bij Castel dell'Ovo, dat we van een afstandje op de foto hebben gezet. Het kasteel was vanwege een verbouwing gesloten. Het is het oudste kasteel van Napels en heeft in de loop van de geschiedenis verschillende functies gehad. Er staat al vanaf de eerste eeuw voor Christus een kasteel op deze plek. Salvatore vertelde dat hij graag met zijn Carmen ging eten in de restaurantjes in deze buurt. De meeste goede restaurants waren volgens hem pizzeria's. Uiteindelijk kregen we niet alleen veel te horen over Napels, maar ook over zijn vrouw Carmen en hun zoontje Leonardo. We moesten Salvatore trouwens Sal noemen onderweg. Volgens hem zou een groot deel van de mannen in Napels zich omdraaien als je de naam Salvatore laat vallen omdat ze allemaal zo heten. Op de volgende foto zie je het haventje bij het kasteel met op de achtergrond de Vesuvius.
Wij hebben al eerder dergelijke fietstochten gedaan in Berlijn en Buenos Aires. Blijkbaar is dit een activiteit die vooral Nederlanders aanspreekt, er waren alleen Nederlanders aangemeld voor deze fietstocht.
Op de foto hierboven een stukje van de kustlijn in dit deel van de stad, en voor de duidelijkheid, er drijft geen lijk in het water. Dit was een zwemmer. Een van de andere fietsers heeft ons hier samen op de foto gezet.
De volgende stop was niet veel verder, bij Rotonda Diaz. Hier heb je uitzicht op Castel Sant'Elmo op de top van de Vomero heuvel. We zijn later nog bij een uitkijkpunt bij dit kasteel geweest.
Hieronder een standbeeld voor generaal Armando Diaz. Nadat het Italiaanse leger in de Eerste Wereldoorlog een grote nederlaag had geleden bij de slag bij Caporetto, een gebied dat destijds Italiaans was en nu deel van Slovenië is, werd Diaz tot stafchef van het leger benoemd. Hij was in die functie succesvol en werd een nationale held. Na de oorlog werd hij minister in het eerste kabinet van Mussolini. In die functie steunde hij de oprichting van de Nationale Fascistische Militie die later een grote rol speelde bij de onderdrukking van de oppositie. Hij verliet de politiek overigens voordat die grote misstanden plaatsvonden.
Op de volgende foto een klein stadsstrandje met uitzicht in westelijke richting.
De volgende stop was bij de Galleria Umberto I, een winkelcentrum met glazen koepels en veel mozaïeken. Een grote restauratie van het gebouw is bijna afgerond. Het gebouw doet sterk denken aan de Galleria Vittorio Emanuele in Milaan. Deze Napolitaanse versie is een paar jaar later gebouwd en was daarom volgens Salvatore de mooiere van de twee omdat ze toen wisten hoe het moest. Jammer dat er voor de ingang een heleboel kliko's stonden.
De binnenkant zag er mooi uit, ze waren op sommige plaatsen nog bezig met het restaureren van de vloermozaïeken, maar het meeste werk was al achter de rug.
In het middelpunt van het gebouw lag op de vloer een windroos met daaromheen de sterrenbeelden. De leeuw en de waterman, onze eigen sterrenbeelden heb ik op de foto gezet.
Bij een van de ingangen hing een plaquette van Francesco Paolo Bouvée, een eerbetoon voor zijn bijdrage aan het ontwerp van de 56 meter hoge koepel.
Bouvée is overigens niet verantwoordelijk voor het algemene ontwerp van het gebouw, daarvoor heeft Emmanuele Rocco getekend.
We zijn onderweg ook nog even gestopt bij de Fontana del Nettuno (Fontein van Neptunus) en het Teatro San Carlo. Die plekken komen later in dit verslag aan bod, toen we daar wat meer tijd voor hadden. Op de Piazza dei Martiri stopten we bij het Monument voor de Napolitaanse Martelaren. Het gaat daarbij om burgers die hun leven verloren in de strijd voor vrijheid en eenheid van Italië.
De laatste tussenstop van de fietstocht was op de Piazza del Gesù Nuovo, daar zijn we later die middag nog even terug geweest vanwege een paar filmlocaties. De fietstocht eindigde bij de Galleria Principe di Napoli, daar waren we ook begonnen. We hoefden pas bij het inleveren van de fietsen te betalen voor de excursie.
