Als je op internet foto's ziet van Positano dan staan er kleurige plaatjes bij van de pittoreske huizen zoals op de foto boven. Die foto is echter op de computer nog flink ingekleurd. In het echt zijn het hooguit pasteltinten, zoals op het origineel van bovenstaande foto hieronder is te zien.
In Positano kregen we ongeveer twee uur de tijd om het dorp te verkennen. Wij hadden het na een minuut of 10 wel gezien. Positano was totaal oninteressant, het waren alleen maar straatjes met restaurantjes en winkeltjes. Positano is hooguit de moeite waard voor mensen die van zon, zee, strand en winkelen houden. Volgens onze gids, Sara, had je vanaf het eind van de weg langs het strand het mooiste uitzicht op Positano. Dat was dus twee minuten lopen.
Op de volgende foto staat de toren van de plaatselijke kerk, de Chiesa di Santa Maria Assunta.
Er stonden een paar opvallende kunstwerken in Positano, ze waren kortgeleden geplaatst. Het dikke ventje hieronder is Dancer van Mariela Garibay uit Peru. Het bijschrift is supervaag. Het is geen object om te bekijken, maar een pauze om te voelen.
Hieronder zie je A-Mors van de Italiaanse Rabarama. Omdat dit object bij hetzelfde kunstproject hoort staat er hetzelfde vage bijschrift bij.
Onze grootste zorg in Positano was het vinden van plekjes waar het een beetje koel was, het was een erg warme dag met weinig wind. We waren blij toen de twee uur voorbij waren en we ons konden melden voor de boot naar Amalfi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten