Lipari

De eerste tussenstop was op Lipari, net als alle andere eilanden van de groep heeft Lipari een Vulkanische oorsprong. De laatste vulkaanuitbarsting op het eiland was ongeveer 2500 jaar geleden. Dat lijkt lang geleden, maar voor vulkaanbegrippen valt dat wel mee. De vulkaan wordt als slapend beschouwd. Op het eiland hebben we een tour gedaan waarbij we op vijf plekken zijn geweest. Vanaf deze plekken hebben we alle eilanden van de groep gezien.

Het haventje waar we aankwamen heet Marina Corta en ligt in het grootste stadje van het eiland, dat ook Lipari heet. De haven waar de grote veerboten aankomen ligt een stukje noordelijker. De vrouw bij wie we de tour op het eiland hadden geboekt en betaald stond bij een busje en noemde een paar namen van mensen die zich hadden aangemeld. Toen we vooraan stonden liep ze naar een ander busje en begon daar namen op te noemen. We zijn maar gewoon ingestapt in het eerste busje. De beenruimte was eigenlijk alleen geschikt voor peuters van 2 of 3 jaar. Elke keer als het innig verliefde homostel voor ons bewoog kregen we een dreun op onze knieën van de bewegende stoelen.

De eerste plaats waar het busje stopte was in het zuidoosten van Lipari. Je had hier uitzicht op een baai en op de vulkaan van Vulcano. De gids deed ook haar best om wat weetjes over de eilanden en hun vulkanische achtergrond te spuien. Ze had duidelijk wat dingetjes geleerd, maar zich niet echt verdiept in het geheel. Ze noemde Etna de hoogste vulkaan van Europa. Dat ligt er maar aan hoe je dat definieert. De Elbroes in Rusland is een vulkaan die ruim 2000 meter hoger is dan de Etna, het is wel al bijna tweeduizend jaar geleden dat de Elbroes een eruptie kende. Ook El Teide op het Spaanse eiland Tenerife is een stuk hoger, maar Tenerife ligt voor de kust van Marokko en de Teide wordt daarom niet altijd meegeteld bij de Europese vulkanen.

In de baai waar we uitzicht op hadden zie je rechts een hoge rots uit het water steken, de Pietra Lunga, ofwel de Lange Steen. Het boogje dat je in de rotsen ziet heet de Arco degli angeli, de Boog van de Engelen. Bij dit uitkijkpunt stonden een heleboel vijgcactussen.

Hieronder is het eiland Salina te zien. Ook dit eiland heeft een vulkanisch verleden. Daarvoor moeten we wel een flink eind terug in de tijd, zo'n 13.000 jaar. Salina is na Lipari het grootste eiland van de archipel.

Bij het uitkijkpunt waar we naar Salina keken zagen we in de verte nog twee kleine eilanden van de Eolische archipel liggen, links Alicudi en rechts Filicudi. Dit zijn de meest westelijk gelegen eilanden uit deze groep. Beide vulkanen zijn al tienduizenden jaren niet meer actief geweest.

Op de volgende foto zie je het uitzicht bij een oude puimsteengroeve. Puimsteen is een poreus vulkanische gesteente dat van oudsher tal van toepassingen kent in de bouw, maar ook in de cosmetica. In 2000 kregen de Eolische eilanden de status van UNESCO-Werelderfgoed. Een paar jaar later is het winnen van puimsteen gestopt omdat de UNESCO status in gevaar kon komen als men het landschap nog langer zou beschadigen door mijnbouw.

De Eolische archipel telt zeven bewoonde eilanden en vanaf Lipari zijn de andere zes eilanden allemaal te zien. Hierboven zagen we al Vulcano, Salina, Filicudi en Alicudi. Als laatste kregen we zicht op Panarea en Stromboli, die beiden ten noordoosten van Lipari liggen. Boven Stromboli is vrijwel altijd een rookpluimpje te zien. Er zijn voortdurend kleine explosies in de topkrater van deze vulkaan.

Langs de weg zagen we veel bloeiende oleander. Het waren rode bloemen, de kleur kan ook anders zijn.

Vanaf het laatste uitkijkpunt konden we het dorp Canneto zien liggen. Dat toeristendorp ligt net ten noorden van Lipari-stad. Veel bootjes en zelfs een trampoline waren hier in zee te zien. In de verte stak de grote vulkaan van Vulcano boven de heuvels uit.

Na afloop hebben we nog wat gedronken op een terras waar een lhbtiq-vlag wapperde. We gokten dat de besnorde serveerster ook tot de doelgroep behoorde. Die avond bleek op Lipari de Eolische Pride te zijn, blijkbaar voor de eerste keer. Dat feest hebben we gemist want we moesten naar de boot om naar het volgende eiland te gaan, Vulcano.

In de haven stond een beeld van Bartolomeüs, de belangrijkste kerk van het eiland is ook naar hem vernoemd. Er wordt beweerd dat er relieken van Bartolomeüs zijn te vinden in de kathedraal van Lipari. Maar volgens andere bronnen zijn die relieken naar Benevento gebracht.

Na het vertrek uit Lipari voer de boot, via de zeestraat tussen Lipari en Vulcano, naar de baai die we eerder vanaf het eiland al hadden gezien. De Arco degli Angeli, de Boog van de Engelen hadden we al vanaf het uitkijkpunt gezien, nu kwam de boot er vlakbij en zagen we dezelfde engelenboog vanaf het water.

De boot is ook nog rond de Pietra Lunga gevaren op de achtergrond is ook de kleinere Pietra Menalda te zien. In de verte zie je ook nog het eiland Filicudi.

Als je om de Pietra Lunga heen vaart, lijkt de vorm steeds te veranderen. Vanaf het juiste punt zie je zelfs dat er een klein boogje is ontstaan.

Tot slot een foto waarbij je op de achtergrond het eiland Vulcano ziet.