Excursie op de Etna

Deze excursie had ik als verjaardagscadeau van Arjan gekregen. We gingen eerst met een kabelbaan tot 2500 meter. Daarna gingen we met een gids door naar ongeveer 3000 meter. Het begin van de excursie was chaotisch. We moesten ons ergens melden, maar het was volstrekt onduidelijk bij wie. Uiteindelijk heeft iemand ons naar een ander gebouw gebracht, waar onze groep zou starten. Daar kregen we wandelstokken, helmen en winddichte jassen. Vooral de wandelstokken waren fijn tijdens de wandeling. De helmen zijn verplicht op een aantal hoge delen van de vulkaan.

De foto's hierboven zijn bij het begin van de wandeling gemaakt. Dat is bij het topstation van de kabelbaan. Wil je hoog de berg op, dan moet je met een gids. Het hangt van de gekozen excursie af of je hier met een vervoermiddel verder omhoog wordt gebracht of dat je, zoals wij, gaat wandelen. Door de hoogte zaten we al boven de wolken. Achter ons zagen we in de verte de rokende kraters.

Vooraf was ik een beetje bang dat dit te zwaar voor me was en dat de groep op mij zou moeten wachten, maar dat bleek niet het geval. Op de een of andere manier geven dit soort bijzondere natuurplekken mij heel veel energie. Er was een Aziatisch gezinnetje en een Brits meisje die er veel meer moeite mee hadden. 

De gids deed een poging om in het Engels heel veel te vertellen over de vele uitbarstingen van de Etna, de lavastromen, soorten lava, vergelijkingen met Hawaii en IJsland, etc.. Helaas was het nauwelijks te verstaan, zijn Engels was nog beroerder dan het mijne. En dat was jammer want hij had duidelijk veel kennis van de Etna en vulkanisme.

Op de foto hierboven is het restant van een lavatunnel te zien. Een lavatunnel (of lavabuis) kun je omschrijven als een natuurlijk gevormde ondergrondse gang die ontstaat tijdens een vulkaanuitbarsting. Als de buitenkant van een lavastroom afkoelt en een harde wand en dak vormt, kan de lava in de buis daaronder gewoon doorstromen naar beneden. Als die vloeibare lava uiteindelijk wegstroomt, blijft er een holle buis of tunnel over.

Bij een van de tussenstops zagen we overal lieveheersbeestjes zitten, ze waren groter dan de lieveheersbeestjes die je in Nederland meestal ziet. In de verte zagen we hier een krater met een heleboel paden die als strepen zichtbaar waren.

Op de hogere delen van de berg was het dragen van een helm verplicht. De Etna is berucht vanwege onverwachte uitbarstingen, daarbij kunnen kleine stenen rondvliegen die je hoofd raken. Tegen lava werkt een helm natuurlijk niet.

De krater op de foto is dezelfde als die boven de lieveheersbeestjes. Maar omdat we inmiddels weer een stuk hoger zaten konden we vanaf dit punt boven in de krater kijken.

Op een hoogte van ongeveer 3000 meter hadden we een lunchstop. In deze omgeving waren een heleboel groepen met hun gids aan het lunchen. Kijkend naar beneden zagen we nieuwe groepen aan komen lopen met hun helmpjes. Aan de andere kant zagen we de krater die enkele weken voor onze wandeling nog een zware uitbarsting kende.

Hieronder een foto van de site van VRT-nieuws van die eruptie.

Aan de andere kant zagen we de Barbagallo krater die is ontstaan tijdens de grote uitbarsting van 2002-2003. We zagen groepen over de rand van deze krater lopen. Na de lunch zou dit ook onze route worden.

Dit zijn foto's van onze wandeling op de Barbagallo krater. Op de derde foto het uitzicht vanaf de krater op een weg die kronkelt door een lavaveld. Vanaf het bergstation van de kabelbaan rijden er bussen over deze weg tot op ongeveer 2900 meter. Bij sommige wandeltochten doe je eerst een stuk met deze bus en ga je vanaf het eindpunt lopen.

Vanaf de imposante Barbagallo krater kun je in diverse andere kraters kijken.

Vanaf de krater gingen we via een steile afdaling naar de vlakte waar ook de weg voor de bussen liep. Je zakte met de voeten flink weg in dat gruis en toen we onder aan deze helling stonden had iedereen de schoenen vol met vulkaangruis zitten. Er stond onder aan het pad ook een waarschuwing dat het niet was toegestaan om de route in tegengestelde richting te volgen. Op de foto is het pad van de daling als een streep te zien.

Aan de andere kant van de vlakte kwamen we bij de Valle del Bove, de Vallei van de Os. Deze naam komt van de plaatselijke bevolking, dit was het hoogste punt waar ze vee konden laten grazen.

De Valle del Bove ligt op de oostflank van de Etna. De vallei is ontstaan door ineenstortingen van vulkaantoppen van de Etna. De vele lagen in de wanden van de vallei leggen veel bloot over de geschiedenis van de Etna, en dan met name de laatste 10.000 jaar. De historie van de vulkaan gaat nog veel verder terug, de Etna is zo'n half miljoen jaar geleden ontstaan als onderzeese vulkaan, het gebied was toen nog onderdeel van de zee. Er was flink wat bewolking in de vallei gedreven, zodat we slechts een deel konden zien.

Bij de Valle del Bove was er een beetje leven te bespeuren we zagen hier een pandoerridderwants.

Vanaf de Valle del Bove was het niet meer zover lopen naar het station van de kabelbaan. Een minuut of 10 later stonden we weer beneden en moesten we nog even zoeken waar we de geleende spullen voor de tocht konden inleveren. Terwijl we naar beneden gingen zagen we onder de gondel planten die eruit zagen als zachte kussentjes. Maar schijn bedriegt, de planten hebben lange scherpe stekels en komen alleen op deze vulkaan voor. Ze worden wel schoonmoederskussen genoemd. De Italiaanse naam spino santo betekent heilige doorn en refereert aan Jezus’ doornenkroon.

Het lunchpakket dat we ’s ochtends hadden gekocht was zoveel dat we het avondeten hebben overgeslagen en lekker rustig op de hotelkamer tv hebben gekeken. Het was trouwens erg mistig op de berg deze avond. Het was een prachtige dag.