Net als Positano is Amalfi enorm toeristisch. De ene na de andere volgepakte boot meert af in het haventje en strooit zijn passagiers uit over het stadje dat vol staat met winkels en restaurants.
Gelukkig heeft Amalfi iets meer te bieden. We zijn eerst gaan lunchen ergens in een zijstraatje waar het rustig was en je in de schaduw zat. Ze hadden maar drie tafels en we moesten onze tafel daarom delen met een jong Noors stel. Leuke mensen waar we gezellig mee hebben gegeten en gebabbeld.
In de hoofdstraat die door het dorp slingert, de Via Lorenzo d'Amalfi, zagen we een Make Love schildering met een afbeelding van Sophia Loren.
Daarna zijn we naar de imposante Basiliek en Kathedraal van het kleine Amalfi gegaan. Ik moet eerlijk bekennen dat we dat vooral deden in de hoop in de kerk wat verkoeling te vinden. We kwamen bepaald niet bedrogen uit. Er stonden enorme airco’s in de basiliek en we hebben een tijdje op een stoel naast zo’n apparaat gezeten. Ik kon het niet nalaten om aan een van onze theologische vrienden te melden dat we in de kerk hemelse airco’s hadden aangetroffen.
De eerste foto hieronder laat het zicht op de Piazza Duomo vanaf de bovenkant van de trappen zien.
Als je tickets koopt voor een bezoek aan het religieuze complex kom je 'binnen' in een tuin die een heerlijk rustpunt is in het drukke Amalfi.
De tweede ruimte die je betreedt is de Basiliek van het Kruisbeeld, dit is de oudste kerk van Amalfi die later is uitgebreid met de huidige kathedraal. Het is een grote, vrij lege ruimte met een museumfunctie.
In de crypte ligt het lichaam van apostel Andreas. Ik vond nogal opvallend dat Andreas in zo'n klein dorp aan de Italiaanse kust begraven lag en heb het daarom even nagevraagd bij onze theologische vriend Patrick. Volgens hem is er flink gesold met het lichaam en heeft Andreas eerst in Patras en Constantinopel begraven gelegen en is hij daarna opgesplitst. Het hoofd ging naar de paus en de rest ligt inderdaad in Amalfi. Het hoofd is later door paus Paulus VI weer naar Constantinopel/Istanbul verplaatst. Hoewel het volgens andere bronnen door Paulus VI weer aan Patras is teruggegeven. De crypte is een rijk versierde ruimte.
Het laatste deel van het gebouwencomplex waar je tijdens het bezoek terechtkomt is de kathedraal, deze is ook nog in gebruik voor kerkdiensten.
Op een heuvel boven Amalfi zie je een opvallend langwerpig gebouw. Het hoort bij een begraafplaats, de Cimitero Monumentale.
Je kunt met een lift bij dit bouwwerk komen. Via een koele tunnel kom je bij de lift. Het was nog lastig om tickets uit de automaat te krijgen. Het apparaat bleef maar zeggen dat we de betaalpas moesten omdraaien, maar hoe vaak we ook draaiden, we kwamen geen stap verder. Uiteindelijk bleek er ook een automatische lezer van de pas te zijn en kregen we alsnog onze tickets. We hebben de lift naar boven genomen en kwamen op een terras met een prachtig uitzicht op Amalfi. Hieronder zie je rechtsonder op de foto de kathedraal die we hiervoor hadden bezocht.
Nadat we een aantal foto’s hadden gemaakt zijn we naar beneden gegaan en hebben daar nog op een binnenplaats yoghurtijs genomen. Ik ben niet zo’n ijsliefhebber, maar dit was wel lekker. Door deze activiteiten voelden de drie uur in Amalfi veel korter dan de twee uur in Positano.
Op een propvolle boot werden we naar Salerno teruggebracht. Of het helemaal volgens de regels was weet ik niet. De gids, Sara, had gezegd dat je op de boot naar het toilet kon gaan als dat nog nodig was, zodat we in Salerno direct naar de bus konden gaan die ons zou terugbrengen naar Napels. Natuurlijk moest er in Salerno nog iemand poepen zodat we allemaal in de hete zon konden wachten. Uiteindelijk zijn we goed aangekomen in Napels en teruggelopen naar ons hotel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten