Naar de Etna

Omdat we voor de inchecktijd zouden aankomen bij het hotel hebben we onderweg rustig aan gedaan. We hebben een keer getankt, wat gedronken en toen we dichter bij de vulkaan kwamen werd het landschap steeds mooier en hebben we een paar fotostops ingelast. De weg loopt hier al door één van de vele lavavelden van deze vulkaan.

Hieronder zie je de twee hoogste kraters van de Etna, links de Bocca Nova en rechts de Zuidoostkrater. In februari 2025 was er een uitbarsting in de eerste krater, met lavastromen, in juni was er een grote explosieve uitbarsting in de Zuidoost krater en een paar weken na ons bezoek in juli begon er lava te stromen uit een scheur tussen de beide kraters.

Vervolgens zie je enkele foto’s die zijn gemaakt tijdens een tussenstop iets hoger op de berg. Vanaf dit punt waren de top kraters minder goed zichtbaar, maar wel een heleboel andere kraters. Op de foto links zie het uitzicht in oostelijke richting. Net buiten deze foto was er op dat moment een kleine natuurbrand.

Ons hotel lag op ongeveer 2500 m hoogte, midden tussen de lavavelden.

Ze hadden ons een foto gestuurd van de uitbarsting in juni, een week of drie voor onze komst. Dit maakt duidelijk dat het hotel vroeg of laat waarschijnlijk verslonden wordt door nieuwe lavastromen.

Vlakbij het hotel kon je met een kabelbaan nog omhoog naar ruim 2900 m. Sinds de opening in 1956 is de kabelbaan al vier keer verwoest en daarna weer opgebouwd. Dat gebeurde in 1971, 1983, 2001 en bij een uitbarsting in 2002/2003. De laatste keer was de kabelbaan nog maar net hersteld van de vorige verwoesting. We hebben van het bedrijf dat de excursie naar de top van de Etna organiseert bericht gehad dat de plannen zijn gewijzigd. Vanwege de recente uitbarsting is het pad dat we zouden bewandelen moeilijk begaanbaar geworden en eigenlijk alleen nog voor uiterst sportieve personen geschikt. Daar durf ik mezelf niet onder te scharen. We hebben daarom een alternatief gekozen dat ook pittig zal zijn, maar voor iedereen met de goede conditie te doen is.

Het is toch wel lekker om na weken van hitte weer eens op een plek te zijn met aangename temperaturen van net boven de 20 graden. Er is op deze plek op ongeveer 2000 meter hoogte overdag veel bedrijvigheid. Er zijn een heleboel restaurants en je kunt tal van excursies op de berg doen. Vlakbij het toeristendorpje zijn er twee kraters die eenvoudig te beklimmen zijn. Krater Silvestri en krater 2001, die laatste dankt zijn naam uiteraard aan het jaar dat hier een uitbarsting was. Aan het eind van de middag hebben we een rondje gemaakt op de kleinste van de twee, krater Silvestri. De krater is vernoemd naar de Siciliaanse geoloog Orazio Silvestri, die in de 19^e eeuw veel onderzoek deed naar de activiteit van de Etna. Hij overleed in 1890 en de uitbarsting die deze krater deed ontstaan was vrij snel daarna, in 1892.

Vanaf enige afstand lijkt het een heel klein kratertje, maar van dichtbij zie je dat hij toch nog een flinke omvang heeft. De mensen op de foto zijn niet meer dan kleine stipjes.

Hieronder staan een paar foto's van het uitzicht vanaf krater Silvestri.

Hieronder zie je een weg die door de lavavelden en een stukje bos slingert. Tijdens de wandeling zagen we ook een paar distelvlinders en tapuiten.

Vlakbij het pad naar de krater Silvestri, begon ook een pad naar de krater 2001. Dit pad was een stuk langer dan bij Silvestri, het zag er niet heel zwaar uit, maar het was al laat op de middag en we hadden voor de volgende ochtend een pittige wandeling hoog op de berg gepland. Tegen de avond wordt het rustig op de berg, alle dagjesmensen die voor een excursie komen zijn weg en vrijwel alles gaat dicht. Slechts één restaurant is 's avonds nog open. Het hotel had automatisch een reservering voor ons geplaatst bij dit restaurant. Het was een soort vreetschuur met heel veel herrie.

Tijdens de wandeling zagen we een torenvalk op een steen die op een stukje aluminiumfolie lag. Het beest bleef rustig zitten en poseerde voor de foto. Er zat ook een witte kwikstaart op een dak.