Wandeling in Napels

We zijn teruggekeerd naar een aantal plekken waar we ook tijdens de fietstocht al waren geweest. Voor het eerst hebben we een stukje met de metro gedaan, van Duomo naar Municipio. Toen we weer boven de grond stonden hebben we een paar foto’s gemaakt van de droogstaande Neptunusfontein op het Piazza Municipio.

Een eindje verderop op het plein stond een wit beeld met een persoon met de handen voor de mond gekruist. Het is gemaakt door de Spaanse beeldhouwer Jaume Plensa en heeft als titel Silent Hortense. De voor de mond gekruiste handen en gesloten ogen staan symbool voor de boodschap De waarde van bewust gekozen stilte. Dit beeld staat slechts tijdelijk op deze plek. In de loop van augustus 2025 zal het weer worden weggehaald. Een paar maanden eerder in Londen hebben we ook al werk van deze kunstenaar gezien.

Piazza del Plebiscito

Tijdens de fietstocht twee dagen eerder waren we al op dit grote plein geweest. We zijn nog even teruggeweest omdat we nog niet alle foto's hadden gemaakt die we graag als herinnering aan onze dagen in Napels wilden meenemen en omdat er een filmlocatie in bij het plein lag.

koninklijk paleis van Napels, het koninkrijk Napels heeft bestaan van de dertiende tot de negentiende eeuw. In de nissen op de begane grond staan beelden van koningen. Links zie je Alfonso V van Aragon, die ook wel bekend staat als Alfons de Grootmoedige en rechts Karel III van Napels. Alfons was koning in de vijftiende eeuw, Karel III in de veertiende eeuw.

Van een afstandje ziet de Koninklijke en pauselijke basiliek Franciscus van Paola er fraai uit.

De zuilengalerij links en rechts van de kerk zien er echter nogal verloederd uit als je dichterbij komt. De graffiti met meerdere hakenkruizen zag er niet uit alsof die heel recent was aangebracht. Zonde van zo'n bijzonder bouwwerk.

De beelden die op het plein staan zijn van Karel VII en Ferdinand IV, twee Napolitaanse koningen. Ferdinand was de zoon van Karel. Ze regeerden in de 18^de en 19^de eeuw. Het koningschap van Ferdinand is onderbroken door de periode van Napoleon.

Vanaf het plein zie je hoog op een heuvel Museo Nazionale di San Martino liggen. Oorspronkelijk was dit een klooster, tegenwoordig is het een museum met`onder andere een grote collectie Napolitaanse kerstkribbes. Daarbij wordt het kerstverhaal vermengd met het dagelijks leven in Napels. We hebben dit museum niet bezocht.

Naast het koninklijk paleis ligt het Teatro San Carlo. Het is het oudste nog bestaande operatheater van de wereld en staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.

Als je in Napels een weg over wilt steken moet je altijd bedacht zijn op scooterrijders die overal tussendoor manoeuvreren. Maar voor al die scooters is natuurlijk ook parkeerruimte nodig. Sommige straten zijn volledig ingericht als scooterparkeerplaats. De blauwe vakjes geven aan dat het betaald parkeren is in deze straat.

Amalfikust (3) - Amalfi

Net als Positano is Amalfi enorm toeristisch. De ene na de andere volgepakte boot meert af in het haventje en strooit zijn passagiers uit over het stadje dat vol staat met winkels en restaurants.

Gelukkig heeft Amalfi iets meer te bieden. We zijn eerst gaan lunchen ergens in een zijstraatje waar het rustig was en je in de schaduw zat. Ze hadden maar drie tafels en we moesten onze tafel daarom delen met een jong Noors stel. Leuke mensen waar we gezellig mee hebben gegeten en gebabbeld. 

In de hoofdstraat die door het dorp slingert, de Via Lorenzo d'Amalfi, zagen we een Make Love schildering met een afbeelding van Sophia Loren.

Daarna zijn we naar de imposante Basiliek en Kathedraal van het kleine Amalfi gegaan. Ik moet eerlijk bekennen dat we dat vooral deden in de hoop in de kerk wat verkoeling te vinden. We kwamen bepaald niet bedrogen uit. Er stonden enorme airco’s in de basiliek en we hebben een tijdje op een stoel naast zo’n apparaat gezeten. Ik kon het niet nalaten om aan een van onze theologische vrienden te melden dat we in de kerk hemelse airco’s hadden aangetroffen.

De eerste foto hieronder laat het zicht op de Piazza Duomo vanaf de bovenkant van de trappen zien.

Als je tickets koopt voor een bezoek aan het religieuze complex kom je 'binnen' in een tuin die een heerlijk rustpunt is in het drukke Amalfi.

De tweede ruimte die je betreedt is de Basiliek van het Kruisbeeld, dit is de oudste kerk van Amalfi die later is uitgebreid met de huidige kathedraal. Het is een grote, vrij lege ruimte met een museumfunctie.

In de crypte ligt het lichaam van apostel Andreas. Ik vond nogal opvallend dat Andreas in zo'n klein dorp aan de Italiaanse kust begraven lag en heb het daarom even nagevraagd bij onze theologische vriend Patrick. Volgens hem is er flink gesold met het lichaam en heeft Andreas eerst in Patras en Constantinopel begraven gelegen en is hij daarna opgesplitst. Het hoofd ging naar de paus en de rest ligt inderdaad in Amalfi. Het hoofd is later door paus Paulus VI weer naar Constantinopel/Istanbul verplaatst. Hoewel het volgens andere bronnen door Paulus VI weer aan Patras is teruggegeven. De crypte is een rijk versierde ruimte.

Het laatste deel van het gebouwencomplex waar je tijdens het bezoek terechtkomt is de kathedraal, deze is ook nog in gebruik voor kerkdiensten.

Op een heuvel boven Amalfi zie je een opvallend langwerpig gebouw. Het hoort bij een begraafplaats, de Cimitero Monumentale.

Je kunt met een lift bij dit bouwwerk komen. Via een koele tunnel kom je bij de lift. Het was nog lastig om tickets uit de automaat te krijgen. Het apparaat bleef maar zeggen dat we de betaalpas moesten omdraaien, maar hoe vaak we ook draaiden, we kwamen geen stap verder. Uiteindelijk bleek er ook een automatische lezer van de pas te zijn en kregen we alsnog onze tickets. We hebben de lift naar boven genomen en kwamen op een terras met een prachtig uitzicht op Amalfi. Hieronder zie je rechtsonder op de foto de kathedraal die we hiervoor hadden bezocht.

Nadat we een aantal foto’s hadden gemaakt zijn we naar beneden gegaan en hebben daar nog op een binnenplaats yoghurtijs genomen. Ik ben niet zo’n ijsliefhebber, maar dit was wel lekker. Door deze activiteiten voelden de drie uur in Amalfi veel korter dan de twee uur in Positano.

Op een propvolle boot werden we naar Salerno teruggebracht. Of het helemaal volgens de regels was weet ik niet. De gids, Sara, had gezegd dat je op de boot naar het toilet kon gaan als dat nog nodig was, zodat we in Salerno direct naar de bus konden gaan die ons zou terugbrengen naar Napels. Natuurlijk moest er in Salerno nog iemand poepen zodat we allemaal in de hete zon konden wachten. Uiteindelijk zijn we goed aangekomen in Napels en teruggelopen naar ons hotel.

Amalfikust (2) - Positano

Als je op internet foto's ziet van Positano dan staan er kleurige plaatjes bij van de pittoreske huizen zoals op de foto boven. Die foto is echter op de computer nog flink ingekleurd. In het echt zijn het hooguit pasteltinten, zoals op het origineel van bovenstaande foto hieronder is te zien.

In Positano kregen we ongeveer twee uur de tijd om het dorp te verkennen. Wij hadden het na een minuut of 10 wel gezien. Positano was totaal oninteressant, het waren alleen maar straatjes met restaurantjes en winkeltjes. Positano is hooguit de moeite waard voor mensen die van zon, zee, strand en winkelen houden. Volgens onze gids, Sara, had je vanaf het eind van de weg langs het strand het mooiste uitzicht op Positano. Dat was dus twee minuten lopen.

Op de volgende foto staat de toren van de plaatselijke kerk, de Chiesa di Santa Maria Assunta.

Er stonden een paar opvallende kunstwerken in Positano, ze waren kortgeleden geplaatst. Het dikke ventje hieronder is Dancer van Mariela Garibay uit Peru. Het bijschrift is supervaag. Het is geen object om te bekijken, maar een pauze om te voelen.

Hieronder zie je A-Mors van de Italiaanse Rabarama. Omdat dit object bij hetzelfde kunstproject hoort staat er hetzelfde vage bijschrift bij.

Onze grootste zorg in Positano was het vinden van plekjes waar het een beetje koel was, het was een erg warme dag met weinig wind. We waren blij toen de twee uur voorbij waren en we ons konden melden voor de boot naar Amalfi.

Amalfikust (1)

De wekker ging al vroeg de volgende ochtend, om 6 uur. Om zeven uur zijn we gaan ontbijten, dat kon ook pas vanaf zeven uur en om 7.02 uur zat de ontbijtzaal bijna helemaal vol. Het was een kakofonie van geluiden. Veel oudere Italiaanse vrouwen, die bij ons al snel allemaal Sophia (Golden Girl) heten. Zeker hier zo dicht bij Sicilië. We moesten ons om 8 uur melden bij het hotel waar we twee dagen eerder al waren voor de excursie naar Pompeï en de Vesuvius. Een goedgemutste Sara stond ons op te wachten en we konden op tijd beginnen aan het eerste stuk van deze dag, met de bus naar Salerno, waar we vervolgens op de boot gingen. De eerste foto is nog in de haven van Salerno gemaakt, de tweede foto kort na het vertrek van de boot.

In reisgidsen en andere informatiebronnen wordt de Almalfikust bejubeld als een van de mooiste ter wereld die je eigenlijk niet mag missen. Omdat je ook overal kunt lezen dat het er erg druk kan zijn en het erg lastig kan zijn om te stoppen met je auto voor de mooie uitkijkpunten, hadden we gekozen voor deze excursie vanuit Napels die grotendeels met veerboten werd uitgevoerd. Hieronder een paar eerste foto's van de kustlijn vanaf de boot.

De eerste tocht per veerboot was van Salerno naar Positano. Onderweg passeerden we een aantal dorpjes die direct aan het water liggen. Hierboven Cetara en hieronder Erchie.

We hadden van Sara een apparaatje gekregen met een headset zodat we op de veerboot konden horen wat ze te melden had. Het apparaatje deed vooral piep en kraak, ik heb dus niet veel verstaan van Sara’s teksten. De tussenstop bij Amalfi gaf daardoor wat verwarring, dat zou toch pas de tweede stopplaats zijn? We moesten inderdaad aan boord blijven. De boot ging verder naar Positano.

De foto's hierboven zijn van de tussenstop in Amalfi. Vanaf de boot heb ik veel foto’s gemaakt van de best wel mooie kustlijn. Maar of het nou echt één van de mooiste ter wereld is?

Boven het Spiaggia della Vite, het strand van de wijnstok, was een grote grot te zien. Vrij snel daarna kwamen we aan bij Positano