Ostuni

 

De foto hierboven is genomen vanaf het dakterras van ons hotel. We zijn nog even Ostuni ingelopen. Je ziet hier de gevel van het Palazzo San Francesco, een voormalig klooster dat nu dienst doet als Stadhuis van Ostuni. Op diverse plekken in Italië werden we geconfronteerd met Pride-achtige taferelen. In Ostuni hing een regenboogvlak aan het stadhuis. 

Op het plein tegenover het stadhuis staat de rijkversierde stenen zuil ter ere van de patroonheilige van Ostuni, Sint Oronzo. Oronzo was ongeveer 2000 jaar geleden bisschop van Lecce. Hij is vooral bekend in Puglia en meerdere steden hebben hem als patroonheilige gekozen. In augustus wordt het feest van San Oronzo gevierd. Er is dan een processie te paard waarbij ze een beeld van de heilige door de stad zeulen.

Ostuni staat bekend als het witte stadje, veel panden en ook de stadsmuren zijn helemaal wit.

Het was aan het eind van de middag dat we door Ostuni liepen en het was heerlijk weer, we hebben op een terras boven bij de stadsmuur van een heerlijke frisse versnapering genoten. De foto rond zonsondergang laat zien dat Ostuni vlakbij zee ligt, hemelsbreed is de afstand ongeveer 7 kilometer. Deze foto is vanaf het dakterras van ons hotel gemaakt. We hebben die avond in het hotel gegeten, het was een prima restaurant.

Alberobello

Het was vanaf Polignano a Mare ongeveer een half uur rijden naar het stadje Alberobello. Deze plaats is vooral bekend vanwege de vele trulli’s die er staan. Deze huisjes met spitse daken staan sinds 1996 op de Werelderfgoedlijst van Unesco. De huisjes bestaan al sinds de vroege middeleeuwen en het bijzondere is dat ze nog steeds worden bewoond. Nadat we de auto hadden geparkeerd kwamen we bij dit plein uit.

Er zijn een paar wijken met veel trulli's, wij zijn hier rechtsaf gegaan. De hoofdstraten zijn extreem toeristisch, in elke trulli zit een souvenirwinkel of een restaurantje.

Op de daken van de trulli zijn witte symbolen gekalkt. Soms hebben die een religieuze betekenis, maar in andere gevallen zijn het tekens van de dierenriem, zon, maan en sterren of wiskundige symbolen als pijlen spiralen en cirkels.

Het zonnetje met de IHS letters heeft een religieuze betekenis. De zon staat voor levensenergie, goddelijke kracht en verlichting. Hiermee hopen ze hun huisje te behoeden voor allerlei onheil. IHS is een afkorting voor Jezus in het Latijn. IHS komt van het Griekse ΙΗΣΟΥΣ (lēsous).

In de zijstraatjes was het eigenlijk prettiger om rond te lopen. Omdat hier minder winkeltjes in de huizen zaten kreeg je een beter beeld van het 'authentieke' Alberobello. Hoewel je je kunt afvragen of al die panden al zo strak in de witte verf zaten voordat de toeristen kwamen. Veel trulli's zijn in gebruik als vakantiehuis of B&B.

De trulli met de twee puntdaken op de foto hiernaast is één van de vele B&B's in Alberobello.

Links op de foto hierboven zie je de voorgevel van de kerk die hieronder staat. In Alberobello staat ook een kerk, Chiesa di Sant'Antonio da Padua, die geheel in trullistijl is gebouwd. Hoewel er dus al sinds de middeleeuwen trulli's worden gebouwd in deze streek is deze kerk uit de jaren twintig van de vorige eeuw.

Hieronder staan een paar afbeeldingen van de binnenkant van de trullikerk. Antonius van Padua wordt vaak afgebeeld met het kindje Jezus op zijn armen. Hij is de patroonheilige van verloren voorwerpen, armen, bakkers, mijnwerkers, gehuwden, reizigers en kinderen, en wordt aangeroepen tegen schipbreuk, de pest en koorts. Hij heeft het er maar druk mee, zo'n 800 jaar na zijn dood.

Alberobello is een aardig stadje om te bezoeken als je in de buurt bent. Het is fotogeniek, maar ook wel erg op toerisme ingesteld. Het zou mooi zijn als het iets meer over de historie ging, en iets minder in dienst stond van de commercie. Na het bezoek aan Alberobello zijn we doorgereden naar ons volgende hotel aan de rand van het historische deel van Ostuni.

Polignano a Mare

We hadden hier net als een dag eerder bij Vieste een boottocht geboekt om de zeegrotten bij Polignano a Mare te bezoeken. Het ziet er hier op de plaatjes allemaal net wat anders uit omdat een deel van de grotten onder het dorp zit. Helaas kregen we de avond ervoor het bericht dat de excursie niet door kon gaan omdat de zee te ruw was voor het kleine bootje van deze zee-excursie. We hebben daarom een beetje rustig aan gedaan met het vertrek uit het heerlijke hotel in Polignano a Mare. Na het ontbijt heb ik vanaf het strandje nog een paar foto’s van de omgeving gemaakt. We waren tijdens onze reis nog niet eerder zo vriendelijk ontvangen als hier.

Omdat de excursie verviel hadden we een paar uurtjes extra op deze dag. We hebben daarom een kort bezoek gebracht aan het oude centrum van Polignano a Mare. Je loopt het oude centrum in bij de Arco Marchesale. Deze poort is bijna 500 jaar oud en was destijds onderdeel van de stadsmuur.

Vanaf de toegangspoort kom je al snel bij het centrale plein van het oude centrum, de Piazza Vittorio Emanuele II. Aan dit plein ligt een kerk, de Chiesa Madre di Santa Maria Assunta. Het was ondanks dat het pas half 10 in de ochtend was al erg heet. We zijn even de kerk ingelopen in de hoop op wat verkoeling, maar dat was niet het geval.

Vanaf een uitkijkpunt had je uitzicht op een bomvol strandje in het centrum van Polignano a Mare.

Bij Vieste was het een flink stuk varen om bij de zeegrotten te komen. Hier liggen ze allemaal vlakbij het dorp. In één van de grotten is zelfs een restaurant gevestigd. We gingen op zoek naar een plek om iets te drinken, dat was nog vrij lastig. Het dorp zit vol met restaurantjes, maar er is maar moeilijk een café te vinden. We vonden het ook vreemd dat ze ondanks de hitte allemaal buiten zitten, vaak in de zon. Uiteindelijk hebben we ergens gezeten waar we net in de schaduw zaten, maar de zon wel steeds dichterbij kwam.

Castel del Monte

 

Toen we na de boottocht terug waren in Vieste zijn we de auto gaan ophalen bij het hotel. Onze volgende bestemming was Castel del Monte. Een dertiende-eeuws kasteel (1240) dat boven op een heuvel staat, niet heel ver van zee. We zijn hier naar de parkeerplaats bij de ingang gereden. Die is heel klein, maar omdat we er pas tegen 4 uur waren hoopten we dat er toch een plekje vrij zou zijn. Dat was het geval. Het koste €5, net zoveel als de parkeerplaats aan de voet van de heuvel. Je moest dan nog met een bus naar het kasteel.

 

Het kasteel is in de negentiende eeuw gerestaureerd en ziet er nog heel goed uit. Bijzonder is de achthoekige vorm met de acht torens.

Hieronder zie je de ingang van het kasteel met de zon net even achter één van de torens naast de ingang.

Binnen de kasteelmuren is een grote, vrijwel lege achthoekige binnenplaats. Boven het kasteel was een net gespannen, vermoedelijk om vogels buiten de deur te houden. Op de foto boven zijn enkele strepen van het net te zien.

Binnen kun je een paar filmpjes over het kasteel bekijken. Het kasteel is in 1240 gebouwd in opdracht van keizer Frederik II. Frederik werd in december 1194 geboren. Toen zijn vader drie jaar later bij een jachtpartij ziek werd en overleed werd Frederikje tot koning van Sicilië gekroond. Later, toen hij al volwassen was, werd hij keizer van het Heilige Roomse Rijk. Frederik was zijn tijd ver vooruit met de Wetten van Melfi. De rechtspraak kwam bij de staat te liggen en daarmee zette hij de kerk grotendeels buitenspel. Hij had bij zijn wetten onder andere aandacht voor sociaal-economische wetgeving, volksgezondheid en milieu.

Frederik had een bijna wetenschappelijke belangstelling voor de natuur. Dat neemt niet weg dat hij ook ging jagen met roofvogels, hij schreef zelfs een standaardwerk over de valkenjacht. Het boek over de valkenjacht geldt onder valkeniers nog steeds als een standaardwerk, om de nauwgezetheid, volledigheid en autoriteit. Het is een natuurwetenschappelijk werk van hoog niveau: het onderwerp is wetenschappelijk, systematisch benaderd. In de film die op een muur in het kasteel werd geprojecteerd was veel aandacht voor de vogels.

Tijdens het bezoek aan het kasteel kom je in een heleboel kamers op de twee verdiepingen van het kasteel. De meeste kamers zijn grotendeels leeg. Vaak zijn de kamers in kastelen volgestouwd met oude meubeltjes, dat is hier zeker niet het geval. Daardoor vallen details in de architectuur wat meer op, zoals de sluitstenen in de kamers. Hieronder twee voorbeelden, de eerste is een sluitsteen met vier hoofden, de tweede met vier dieren die elkaar in de staart bijten.

De volgende foto laat zien dat het toiletsysteem nog niet optimaal was uitgewerkt.

Vanaf Castel del Monte was het nog ruim een uur rijden naar ons hotel in de buurt van Polignano a Mare. Het hotel lag direct aan zee. Het leek eigenlijk meer op een appartement met een groot terras. Ik ben buiten gaan zitten om de foto’s van de dag te bekijken en aan dit verslag te werken. In de loop van de avond zijn we nog gaan eten in een visrestaurant in San Vito, vlakbij de grote abdij op de foto hierboven. Dat gehucht lag tussen Polignano a Mare en ons hotel.